Na zonneschijn komt regen
Ik hou van regen. Vooral van regen in de nacht. Fris gedoucht, poedelnaakt in een net verschoond bed liggen met het raam open terwijl het hard regent is zonder twijfel een van de allerfijnste dingen die ik graag doe.
Ik hou van het geluid van regen, de geur van regen, het gevoel van regen. Als kind zwom ik al graag in de regen in de zee. Zelfs fietsen in de regen staat me niet tegen. Dan wel liever warme regen, zonder wind.
Ik hou ook van het geluid van vingers die tikken op een toetsenbord. Ik hou van langdradige Aziatische liefdesdrama’s op Netflix. Ik hou van grieperige warme kinderlijfjes die tegen me aan liggen. Ik hou van alleen zijn. Ook als het niet regent.
De grens van een regenwolk fascineert me.
Ik vraag me af of de voorste druppels van een regenbui weten dat ze de eerste zijn.
Zoals aan alles zit er aan elke regenbui een einde. Ooit stopt het met regenen, daar kan je van op aan als het regent. Dat vind ik hoopvol.
Ik hou van het gevoel dat regen met zich meebrengt. Het gevoel van verfrissing en vernieuwing en machteloosheid. Ik hou ook van het fysieke gevoel van het uit elkaar spatten van de regendruppels op mijn huid.
Als ik overvallen word op de fiets door een regenbui die zo hevig is dat regenwater mijn kleding laag voor laag doorweekt en er uiteindelijk een onvermijdelijke koude druppel langs mijn onderrug mijn bilnaad bereikt dan doet me dat altijd minimaal breed glimlachen en niet zelden schaterlachen.
Als de regen is opgedroogd is er niets veranderd en is alles toch anders. Yoga doet dat ook voor mij.
Als ik van mijn mat af stap, is er niets veranderd en is alles toch anders.
Chantal
