Besodemieterd en bedrogen.
‘Ik heb gisteren gemediteerd’, stuur ik naar Esther en ik zie glimlachend voor me hoe ze een paar kilometer verderop van haar stoel valt van verbazing. En inderdaad binnen een minuut krijg ik terug: ‘Gemediteerd? Jij? Gaat alles wel goed met je?’.
Haar reactie is begrijpelijk. Esther heeft helemaal niets tegen mediteren, maar sinds ik op de mat sta roep ik dat de pittige Vinyasa Flows en de Ashtanga sessies voor mij de perfectie manieren zijn om mijn hoofd stil te krijgen. Naar mijn idee was dat voor mij persoonlijk het hoogst haalbare op het gebied van mediteren, want ik was er zeer bevooroordeeld van overtuigd dat ik niet in staat was om stil te zitten en te mediteren volgens het boekje (dat ik nooit gelezen heb).
Dus wat bezielde me dan toch om afgelopen zondag op een kussen plaats te nemen met een deken om me heen, in kleermakerszit te gaan zitten, de timer op vijf minuten te zetten en mijn ogen te sluiten om aandachtig naar mijn ademhaling te gaan zitten luisteren? Daar heb ik eerlijk gezegd ook heel hard over na moeten denken.
Mijn lief is vrijdag naar een geweldig leerzame training geweest. De hele dag is hij daar met gestaafde, wetenschappelijk verantwoorde onderzoeken om de oren geslagen over ons brein. Ons denken. En ik geef het toe, ik ben een grote fan. Van ons brein, van ons denken. Ik denk bijzonder graag en veel. Het geeft me een goed gevoel om hard na te denken. Het houdt me bezig en ver weg van dat hele gevoelsgebeuren. Want als ik nu toch eerlijk ben, dat hele gevoelsgebeuren gaat me over het algemeen iets minder goed af. Moeilijk, vaag, veranderlijk, ingewikkeld.
Er zitten fantastische strategieën achter die te maken hebben met voorplanting, sociale acceptatie, pikordes, levensbehoeftes, kortom met keihard Overleven.
Maar goed, de training. Daarin werd uitgelegd dat ons brein zich de hele dag laat manipuleren. Foppen klinkt misschien vriendelijker, maar het komt op hetzelfde neer. Het is ongelofelijk hoe ons brein ons dingen laat doen en denken om redenen die totaal aan ons voorbij gaan. En dat wij dan denken dat we al die beslissingen die we nemen en dingen die we denken om redenen doen die we zelf hebben besloten en bedacht. Om het even op te nemen voor mijn goede vriend: Het Brein doet dit niet zo maar. Er zitten fantastische strategieën achter die te maken hebben met voorplanting, sociale acceptatie, pikordes, levensbehoeftes, kortom met keihard Overleven. Want ons brein wil dat we het goed hebben. Dat we te eten hebben, een dak boven ons hoofd en een vruchtbare paringspartner die voor nageslacht kan zorgen. En ons brein wil dat we niet uit de groep gestoten worden, want dat verkleint evolutionair gezien onze overlevingskansen aanzienlijk. En dat is hartstikke tof van ons brein, want dat zorgt ervoor dan de mensheid nog steeds bestaat. Maar….
Ons brein heeft dus vaak behoorlijk de neiging een beetje kort door de bocht te zijn. En dat is goed om te weten. Want als je weet dat deze processen een rol spelen bij je besluitvorming en überhaupt bij het vormen van een mening of het hebben van bepaalde gedachten of gevoelens, dan kan je daar iets mee. En alhoewel de meeste van ons (ikzelf niet in de minste plaats) misschien het idee hebben, dat vooral anderen, maar zeker niet wijzelf slachtoffer zijn van een manipulerend brein, wijst onderzoek na onderzoek uit dat we er vrijwel allemaal constant in meer of mindere mate aan onderhevig zijn.
Zo geven we blijkbaar massaal meer fooi na het krijgen van een pepermuntje (het principe van wederkerigheid), gebruiken we in een hotel onze handdoek wél twee keer als we lezen dat het overgrote deel van de vorige hotelgasten van diezelfde kamer dat ook deed (principe van sociale bewijskracht), hebben we over het algemeen de onbedwingbare neiging iets te kopen wanneer ons verteld wordt dat het een van de laatste exemplaren is (principe van schaarste) en schatten we met zijn allen de lengte van een vreemdeling maar liefst 6 cm langer wanneer hij wordt voorgesteld als professor dan wanneer hij wordt voorgesteld als student (principe van autoriteit). Een kleine greep uit vele voorbeelden.
Ik voelde me behoorlijk besodemieterd en bedrogen.
En dat zette mij aan het denken (want dat doe ik toch zo graag). Want als mijn lieftallige brein dan zo onderhevig is aan externe factoren, zou het mij dan ook af en toe foppen? En dat besef voelde eerlijk gezegd een beetje aan alsof mijn geliefde aan me opbiechtte dat hij me keihard had voorgelogen. Ik voelde me behoorlijk besodemieterd en bedrogen. Maar na een nachtje slapen en een goed gesprek (lees: weer hard nadenken), besloot ik dat mijn brein er eigenlijk ook niet zo heel veel aan kon doen. Het deed slechts wat het dacht dat goed voor me was. Mildheid kwam in de plaats, maar twijfel bleef. Wie of wat kon ik dan wel vertrouwen?
Komen we weer terug bij mijn lief. Mijn lief kan, in tegenstelling tot mij, wel bijzonder goed voelen. Dat is ook een van de dingen die ik in hem bewonder. Hij voelt altijd heel goed aan hoe het met hem gaat. En dan weet ie vaak ook nog waarom het wel of niet goed met hem gaat. (Sterker nog, heel irritant weet hij vaak eerder dat het met mij niet zo lekker gaat dan ik zelf.) En daarbovenop loopt er bij hem een directe open communicatielijn van zijn lijf naar zijn gevoel en andersom. Nare of negatieve gevoelens geven bij hem direct een lichamelijke reactie. Rugpijn, hoofdpijn of maagpijn? Gegarandeerd dat er iets niet lekker zit in zijn gevoelswereld. Dat is toch superhandig! Een eerlijk lijf dat je vertelt hoe de dingen ervoor staan.
Om wat voor reden dan ook zijn die communicatielijnen bij mij niet zo direct en open. Door verwaarlozing opgebroken of dichtgeslibd? Geen idee. Maar daar wil ik graag achter komen. Want wellicht kan ik ook over zo’n superhandig lijf beschikken dat me eerlijk en tijdig vertelt hoe het met me gaat. En yoga doet veel voor me op dat gebied. Ik merk dat er bruggen geslagen worden, wegen gerepareerd. En misschien kan ik dat proces nog wel versnellen. Dus zit ik de hele maand elke avond voor ik ga slapen op een kussen, met een deken om me heen en met mijn ogen gesloten naar mijn ademhaling te luisteren.
Wie weet.
Namasté.
Chantal
