Impulsaankopen

Ik was er nog niet zo bekend mee. Ik doe namelijk al mijn hele leven aan het tegenovergestelde van impulsaankopen. Ik vraag zonder blikken of blozen aan de medewerkster van de kringloopwinkel of ze die broek van anderhalve euro even een dagje apart wil leggen, zodat ik er nog even een nachtje over kan slapen.

Impulseten is al ietwat bekender terrein. Op de eerste dag van mijn menstruatie werk ik zonder dat ik er erg in heb moeiteloos een reep van 200 gram chocola binnen tien minuten naar binnen. Welverdiend, naar mijn mening. En als ik echt heel moe ben, mag ik in een vlaag van verstandsverbijstering graag een poging doen om mezelf wat wakkerder te eten. Overigens zelden met mandarijnen of bleekselderij. Drop doet het goed, maar eigenlijk al het ongezonde waar ik mijn tanden in kan zetten.

Maar uit ongenoegen, ongemak, chagrijn of andere ongezellige gevoelens dingen kopen, die behoefte had ik nog niet eerder. Tot vorige week. Ik had een hele drukke week en mijn liefste ook. Ik leerde veel nieuwe dingen in korte tijd, had veel pijn en ging te laat naar bed. Ik nam te weinig tijd voor mijn dagelijkse yoga en er was te weinig ruimte om te reflecteren.

Er ontstond langzaam maar zeker een vage onrust in mijn lijf. En plotseling kwam er vrijdagavond om half twaalf ’s nachts terwijl ik zweefde op de grens van wakker en slaap een indringende gedachte binnen. Ik had gewoon wat nieuwe spullen nodig! Het idee kwam op me over als het meest geweldige ooit en beter nog als het antwoord op alles wat ik nodig had, zelfs als ik geen flauw idee had wat dat dan precies was. Ik was zo moe en mijn hersenen waren zo papperig, dat ik geen enkele puf voor de greintjes weerstand had.

Binnen een half uur had ik twee yogabroeken, drie shirtjes, een jumpsuit (ik hou helemaal niet van jumpsuits), een paar schoenen, een meditatiedeken (ja, want die zijn vast heel anders dan al die gewone dekens die we hebben), een tostimaker(?) en een pedicureset (jaja, stil maar) voor Sjoerd gekocht. Zonder uren, nee dagenlang afspeuren naar de beste deals. Zonder de eeuwige vraag: is het een kwestie van willen hebben of nodig hebben. Zonder morele bezwaren. Zonder voor- en tegenlijstjes. En weet je, het voelde heerlijk. Zeer voldaan ben ik in slaap gevallen.

Kotsmisselijk werd ik wakker. Eerst dacht ik nog dat ik gedroomd had, maar allerlei blije mails van blije winkels bevestigden mijn angstige vermoeden. Het zweet brak me uit. Mijn lief lachte zich kapot, gaf me een schouderklopje en prees mijn spontane financiële uitspatting. De pakjes stroomden binnen en ik moest me inhouden me niet constant te verontschuldigen tegen de bezorgers.

Ik heb alles ongeopend weer teruggestuurd (ok, behalve de jumpsuit, die heb ik even gepast). Dat retourneren voelde (ondanks het schuldgevoel ivm het achteraf nutteloos rondrijdende milieubelastende bezorgbusje) nog heerlijker. Ik bleek namelijk helemaal geen spullen nodig te hebben. Ik bleek een goed gesprek met mijn lief, een beetje ruimte en mijn yogamat nodig te hebben. Een paar dagen later ben ik weloverwogen op de fiets naar de kringloop gereden. Daar heb ik geheel bij mijn volle verstand een paar schoenen, een jumpsuit (ja echt), twee shirtjes, en een nieuwe mok gekocht. Beetje saai, maar wel lekker.

Chantal