Student in een stripboek
Afgelopen vrijdag mochten Tal en ik weer. Heerlijk een dagje onszelf onderdompelen in de wereld van yoga. Deze keer togen we naar een studiedag met Robert Boustany. Een man vol met ervaring, levenswijsheden en kennis. Wat een bron van inspiratie!
Ik kan daar dus echt van genieten. En ik voel me een “forever student”. (Weet niet waarom, maar in het Engels klinkt het gewoon beter.)
Zo’n dag dat de levenswijsheden als meteorieten op je afgeslingerd worden en je net de éne gevangen hebt, maar hem weer los moet laten omdat de volgende je al weer om de oren vliegt. Zo’n dag dat je eigenlijk alleen maar kunt stoppen met denken, omdat je brein de woorden en indrukken niet bij kan houden. En het enige wat overblijft is je onder te dompelen, over te geven aan de energie en te voelen.
Het voelde een beetje alsof ik in een stripboek terecht gekomen was:
BAM: “als je elke keer een klein beetje oefent, heb je uiteindelijk er heel veel tijd in gestoken en ben je dus sterker geworden”
BOEFF: “je weet nooit wat er mogelijk is, dus geef nooit op”
KABOEM: “als je jezelf forceert, zul je nooit ontspannen en dus geen ruimte creëren“
KDOW: “blijf oefenen met vreugde en genot”
KRAKK: “het minste wat je kunt doen is het proberen”
PHTOP: “angst kun je niet wegdenken”
Tijdens de autorit terug naar huis waren we beiden stil. Onder de indruk. En dat wij samen stil zijn gebeurt, behalve tijdens een yogales, niet erg vaak.
Vandaag, een paar dagen later, houdt het ons nog steeds bezig. Vooral de vraag die Robert ons stelde: “Waarom doe je yoga”. Daar is natuurlijk geen eenduidig antwoord op te geven en zal voor iedereen ook enigszins anders zijn. Maar als je daar een man bezig ziet van 70 jaar oud met de energie van een kind, de kracht van een jong volwassene en de wijsheid van een oude monnik, dan kan ik alleen maar wensen dat ik, als ik zo’n leeftijd mag bereiken, al is het maar één tiende deel van die energie en kracht mag hebben.
Hij is een soort levend bewijs dat yoga, meditatie en alles wat daar mee te maken heeft echt een meerwaarde kan hebben. Het houdt je vitaal, geeft je kracht en maakt je blij. En met die wetenschap is het ineens een stuk makkelijker om in de ochtend een half uurtje vroeger op te staan om je asana’s en pranayama te beoefenen, om te kiezen voor goed voedsel en om vriendelijk en dankbaar te zijn. Wetende dat elke keer weer kiezen voor 5 minuutjes mediteren, een kwartiertje asana’s beoefenen en een glimlach naar dat meisje bij de kassa je dichter brengt naar een goede gezondheid van lijf en leden. Wie wil dat nou niet ?
Namasté
Esther
