Yoga Blog
Indachtig chemicaliën snuiven
Ik was altijd een beetje vies van Mindfulness. Onwetend als ik was, dacht ik dat Mindfulness een modegrill was. En van modegrillen moet ik over het algemeen niet zoveel hebben. Ik vermoed dat het ergens te maken heeft met het feit dat ik me soms stiekem graag afzet tegen de menigte. Niet zo maar klakkeloos met de meute wil meeglijden. Dat geeft me waarschijnlijk dat valse maar broodnodige gevoel dat ik een uniek individu ben. Wat overigens zowel kletspraat als waarheid is in mijn ogen.
Ik heb dus al menig bekroonde film, bestseller boek, supervoedsel en hippe schaamhaarcoupe aan me voorbij laten gaan uit pure opstandigheid. En zo ook Mindfulness. Alleen het woord al. Bah. Geestvolheid? Indachtigheid? Als ik al moet zoeken naar een fatsoenlijke vertaling van zo’n modern verschijnsel dan ben ik er al klaar mee voor ik begonnen ben. Maar wat blijkt:
Mindfulness is kneiter oud. Mindfulness vindt zijn oorsprong in het Boeddhisme. John Kabat-Zinn, grondlegger van het Mindfulness Based Stress Reduction Program en min of meer de uitvinder van de moderne mindfulness, omschrijft het als volgt: “Mindfulness is een beoefening ontstaan vanuit het boeddhisme, waarbij de aandacht opzettelijk in het nu gehouden wordt, op basis van moment tot moment-veranderingen. Het versterkt de kracht van herkenning en karakteriseert zich door nieuwsgierigheid, openheid en acceptatie.”
Groot fan van antieke modegrillen die zijn blijven hangen ben ik wel, dus mijn interesse was gewekt.
En er zijn, zo kwam ik achter, talloze manieren om met meer geestvolheid wat indachtiger in het leven te staan. Van mindful je tanden poetsen tot mindful luisteren. Mindful de afwas doen, mindful ademhalen, mindful Netflix kijken (?). Mindful kauwen, mindful zoenen (hoe anders?), mindful balen.
Ik had afgelopen week het privilege om aan de beurt te zijn in het strandhuisje van mijn vader te mogen verblijven. Het huisje staat op het strand van Dishoek. De middagen daar zijn heerlijk, maar de ochtenden en de avonden zijn onbetaalbaar zalig om over de nachten nog maar niet te spreken. Elke ochtend stapte ik vanuit mijn bed het strand op en rolde ik mijn matje uit bij de waterlijn. Elke avond als het strand weer toebehoorde aan de meeuwen en een achtergebleven innig verstrengeld liefdeskoppel, rolde ik mijn matje weer uit aan de waterlijn en stapte daarna vanaf het strand zo mijn bed in om te luisteren naar de golven en de maan.
En Mindfulness blijkt niet zo heel moeilijk te zijn als je met je voeten in het zand staat, de zwoele wind in je haren voelt, zilte zeelucht op je lippen proeft en de geur van de zwangere zomer ruikt terwijl het laatste of het eerste zonlicht je huid streelt.
Maar ja, dapper zijn als je niet bang bent is ook niet zo heel moeilijk.
Achteraf het juiste advies geven ook niet.
Of haren in het doucheputje voor lief nemen als je net verliefd bent.
Of vertederd zijn door je kinderen als ze slapen.
En dus probeer ik nu steeds vaker met geestvolle indachtigheid de dag door te komen. Ik pak mijn kleine makkelijkere momentjes (meestal op de yogamat) en ik doe mijn best tijdens de meer uitdagende pieken in ons soms bespottelijk chaotische bestaan. Ik staar me onbevangen en doelloos te pletter naar die ene ongeschilde aardappel tussen zijn naakte kornuiten. Ik laat mijn hart overstromen met liefde terwijl ik luister naar het luidruchtige gejammer en gejengel over wiens beurt het is voor weet ik veel wat. Ik snuif nieuwsgierig dwars door de bijtende chemicaliën om zonder oordeel op te merken of ik inderdaad de beloofde dennengeur in de toiletreiniger kan vinden.
En ik accepteer het als dat niet het geval is.
Namasté
Chantal
