Lang leve liefde

Op de eerste dag van het nieuwe jaar is het mijn beurt om een blog te schrijven. En alhoewel ik elke dag een mooie dag vind om op de barricades te klimmen voor de liefde is het misschien best fijn omdat vandaag te mogen doen. Ik heb niet veel op met goede voornemens om het nieuwe jaar mee te starten. Als je iets meer wilt doen waar je blij van wordt of iets minder wil doen waar je niet bij van wordt, doe dat dan gewoon meer of juist minder. Vandaag of uiterlijk morgen. Waarom per se wachten tot 1 januari.

Ik ben er zeker niet op tegen, hoor. Als het voor je werkt om een datum te prikken, dan moet je dat zeker doen. Zoals alles dat voor jou werkt. Vooral doen. En ik weet niet wat jouw goede voornemens zijn. Er zijn eindeloze mogelijkheden, maar ik voel me inmiddels zo vrij om een suggestie te doen. Misschien staat ie er al bij, misschien vind je het helemaal niets. Het is maar een idee.

Meer liefde.

Meer liefde voor jezelf. Voor je lijf, voor je eigenaardigheden. Voor je blunders, voor je tekortkomingen, voor je bijzonderheden. Voor je onvervulde dromen, voor je onrealistische verwachtingen. Voor je keuzes, voor  je brein, voor je hart.

Meer liefde voor je geliefden. Voor hun aanwezigheid, hun meerwaarde. Voor hun liefde, voor hun steun, voor hun luisterend oor. Voor hun schop onder je kont, voor hun vergevingsgezindheid, voor hun onvermogen het tandpastadopje op de tube te draaien, voor hun aandacht.

Meer liefde voor vage bekenden. Voor het feit dat ze ook worstelen. Voor hun uniekheid, voor hun troostende gelijkheid. Voor hun blik van herkenning, voor hun glimlach. Voor hun verklaarbare vooroordelen, voor hun onwetendheid. Voor hun wijsheid en voor hun alledaagsheid.

Meer liefde voor totale vreemdelingen. Voor hun onzichtbare verbondenheid. Voor hun afwijkende gedrag. Voor hun schoonheid en hun lessen. Voor norse blik en hun onverwachte attentheid. Voor hun verborgen verhalen, voor hun onbekende beweegredenen. Voor hun herkenbaarheid.

Voor de dieren om ons heen. Voor hun zachtheid. Voor hun doelmatigheid. Voor hun lichtend voorbeeld, voor hun oplettendheid. Voor hun instincten en voor hun vertrouwen. Voor hun blijdschap. Voor hun onverbiddelijkheid, voor hun loyaliteit. Voor hun logica en hun onschuld.

Voor de natuur. Voor haar zuurstof. Voor haar weidsheid. Voor haar stoïcijnse onverschrokkenheid. Voor haar groei, voor haar vergankelijkheid. Voor haar onverwoestbare optimisme. Voor haar wedergeboortes. Voor haar kracht, voor haar aanpassingsvermogen. Voor haar gulheid, voor haar geduld, voor haar verpletterende schoonheid.

Meer liefde dus.

 

Namasté
Chantal