Zoek en gij zult vinden
Ik ben op zoek. En als ik echt nieuwsgierig ben, dan ben ik niet zomaar op zoek. Dan ben ik op een queeste, een streeftocht. Dan maak ik er een ding van, een project. Dan word ik er mee wakker en ga ik ermee naar bed.
Mijn dagelijkse yoga beoefening is aan het veranderen. Er gebeuren dingen. Kwartjes vallen en woorden die ik heb gehoord, gelezen en zelf uitspreek tijdens lessen, zijn plots niet alleen maar woorden meer. Tegelijkertijd lijkt elk antwoord te leiden naar tien nieuwe vragen. Dus ben ik op zoek naar antwoorden. Maar wat blijkt: ik zoek tegenwoordig niet meer alleen met mijn hoofd!
Laatst gebeurde er iets bijzonders. Ik las een boek over belangrijke shizzle. En ik begrijp heel graag wat ik lees. Als ik niet begrijp wat ik lees, dan denk ik hard na. Dan doe ik een beetje (indien nodig heel veel) naslagwerk en zorg ervoor dat ik wel begrijp wat ik lees. Als ik ondanks het harde werken nog steeds niet begrijp wat ik lees, dan wil ik er niks meer mee te maken hebben. Ik heb altijd een beetje moeite gehad met concepten waar ik mijn hersenen niet omheen gewikkeld krijg. Back to the future films en de oerknal zijn niet aan mij besteed en daar lijd ik verder niet onder.
Maar goed, ik las dus een boek. Over belangrijke shizzle. En eerlijk is eerlijk, technisch gezien had ik bij een groot deel geen flauw idee waar de schrijver het over had. En toch heb ik het boek niet weggelegd om na te denken. Toch voelde ik vreemd genoeg geen drang om te gaan googelen. Ik las gewoon door, sterker nog ik heb het in 1 ruk uitgelezen. Mijn hersenen begrepen geen donder van de betekenis van die letters die aaneengeregen waren tot woorden die aaneengeregen waren tot zinnen, maar andere delen van mij vermaakten zich prima en snapten het kennelijk allemaal wel.
Ik las woord na woord van die onbegrijpelijke materie en terwijl ik mijn mopperend brein moeiteloos negeerde, glimlachte mijn hart en knikte mijn ziel. Ik weet ook niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Niet lang daarna kwam ik een uitspraak van Rumi tegen:
The soul has been given it’s own ears to hear things the mind does not understand.
Dat was het! Zo voelde het. En dan met ogen. Als de ziel een eigen paar oren heeft gekregen dan is een extra paar ogen ook niet onwaarschijnlijk.
En nu ben ik dus op zoek naar antwoorden op vragen die ik als onbeantwoordbaar had bestempeld. Achter deuren die op slot zaten, die plots weer een beetje open staan of in ieder geval ontgrendeld zijn. Want het voelt alsof mijn zoekteam plotseling is verdrievoudigd. Dus lees ik nu zeven boeken tegelijk, luister ik podcast na podcast en kijk ik filmpjes alsof mijn leven ervan afhangt. Als een dorstige drenkeling die na eindeloze zeeën van zout water eindelijk land en een bron heeft gevonden.
En in plaats van rigoureus de stop eruit te trekken omdat ik nog nergens iets van snap, baad ik glimlachend en gedachteloos in een warm bad vol verborgen kennis en ontluikende geheimen.
