Levenslied
Afgelopen week kwam er een nieuwe dame een yogales bij me volgen. In een klein gesprekje voordat we begonnen vertelde ze me dat ze 13 jaar yoga ervaring had, maar nu al geruime tijd niet meer op de mat had gestaan.
Een uur later waren haar eerste woorden: “Het was heerlijk en ik weet nu precies weer wat ik al die tijd gemist heb”. Het deed me denken aan die eerste keer dat ik na 10 jaar weer een yogales volgde. Dat gevoel wat niet in woorden te pakken valt. Je kent dat vast wel, zo’n fysieke herinnering.
Een specifieke geur die je aan je jeugdliefde doet denken. Of dat liedje wat je terugbrengt naar een speciale gebeurtenis. Moest je het omschrijven zou het niet gaan, maar je lijf weet het zich tot op de millimeter te herinneren. Je lijf is eigenlijk één grote organische opslag voor je geschiedenis. Je lijf vertelt jouw verhaal. Het zingt jouw lied. Het danst jouw dans.
De dame vertelde me ook dat ze een aantal behoorlijk ingrijpende operaties had ondergaan en nadien erg bang was geweest om weer te gaan bewegen. Te bang eigenlijk. Ze moest langzaam haar lijf weer opnieuw leren kennen.
Ook ‘negatieve’ herinneringen krijgen een plekje in ons lijf. Wie eenmaal eens een pleister van zijn huid getrokken heeft, zet zich alle keren die volgen schrap. En wat dacht je van die naald in je bovenarm, een sneeuwbal in je nek en die zeiknatte spijkerbroek na een fikse regenbui. Herkenbaar?
Dat zijn in verhouding nog maar onbenullige herinneringen. De heftige intense ervaringen schrijven ook mee aan je levenslied. Fysieke littekens zichtbaar aan de buitenkant of verstopt binnen in je lijf. Een gebroken hart na een groot verlies of een zwaar gemoed door chronische stress. Elke keer dat ik op mijn mat stap, schrijf ik weer een aantal zinnen van het gedicht over mijn leven. Soms speel ik met tonen en klinkt het lied behoorlijk vals. Dan weer herhaal ik dezelfde choreografie, maar verlies die keer mijn balans.
Het maakt me niet veel uit wat er gebeurt, maar wel dat het gebeurt en dat ik er aandacht aan kan geven. Elke keer sluit ik die reis door mijn lijf, want dat is dat yogamoment voor mij, af in stilte met een hart vol liefde, een leeg ruim hoofd en een glimlach om mijn lippen.
Namasté
Esther
