Magische sjizzle
Opgewekt rijd ik naar huis na het geven van een ashtangales. Het blijft me verbazen en boeien wat deze vorm van yoga met mij doet. De terugkerende vaste reeks van houdingen met bijbehorende soort ademhaling en focus intrigeert mij.
Zoals wel vaker stuur ik Chantal een (nou ja één) appje na het geven van een les:
E: Wat is dat toch met die Ashtanga
C: Wat is dat toch met die Ashtanga?
C: Vertel
E: Magische sjizzle
Magische sjizzle dus.
Ashtanga is een yogavorm die al werd beschreven door Patanjali in zijn Sutra’s. Het verschil met andere vormen van yoga is dat door middel van vloeiende bewegingen (vinyasa’s) de statische houdingen (asanas) aan elkaar geregen worden. Er wordt gewerkt met de Ujjayi ademhaling, specifieke focuspunten en er wordt gewerkt met het achtvoudige pad, beschreven in de Sutra’s.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik wel een haat-liefde verhouding heb met deze vorm van yoga.
Zo kan ik me enorm storen aan de cultusstatus die om ashtanga heen hangt, terwijl ik ook juist de traditionele waarden die het uitademt enorm kan waarderen.
Er zijn dagen dat ik de serie oersaai en langdradig vind. Om dan vervolgens de dag erna enorm te kunnen genieten van de manier waarop de serie is opgebouwd en hoe alle losse delen verband met elkaar houden.
Soms voel ik me een totale beginner en heb ik het idee dat ik nooit een “goede” ashtangi zal zijn. Terwijl juist het gegeven dat je de houdingen steeds weer herhaalt, maar ze elke dag anders uitvoert, afhankelijk van je omstandigheden die dag, mij zo aanspreekt. Er bestaat geen goed of fout.
De rigide uitstraling wekt afgunst bij me op. De tot in de puntjes uitgewerkte details geven me de ruimte om te blijven groeien.
En al die tegens en voors reflecteren mijn kijk op het leven en de uitdagingen die ik daar in tegen kom. Zo ben ik wars van tradities, als ze tegen mijn gevoel in druisen, maar toveren ze ook een glimlach op mijn gezicht als ik er in mee gezogen word. Ik kan heel slecht aarden in een opgelegde structuur, maar zoek wel altijd naar vaste punten. Ik kan enorm onzeker zijn over mijn kunnen, maar ik kan tegelijkertijd versteld zijn van de dingen die ik zeg of doe. Ik beweeg me tussen perfectionisme en creativiteit.
Kortom: Ashtanga houdt me bezig. Het doet wat met mij. Bijna dagelijks probeer ik een verkorte ashtangaserie in mijn dag te integreren. Meestal vroeg in de ochtend als de rest van mijn gezin nog in dromenland verkeert.
Ik start met de openingschant, waarmee ik mezelf voorbereid op de bewegingen. Ik adem in en mijn armen gaan als vanzelf omhoog. Ekam……..
Namasté
Esther
(Ben jij ook verslingerd aan ashtanga of juist helemaal niet ? Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen ! Laat je ze hieronder achter ?)
