Het is maar net hoe je het bekijkt. “Ik heb nog nooit op een hek geklommen,” was zijn opmerking. “Nu ben ik een jongen die op een hek kan klimmen. Nu voel ik me hoe andere jongens zich voelen, die op een hek kunnen klimmen.” Dat waren zijn letterlijke woorden. En zijn volgende zin was:…
Een snotvrij tranendal Tranen biggelden over haar wangen in bootpose. Wie bekend is met deze behoorlijk intense houding weet dat dat op zich best een prestatie is. Want ze deed het in stilte. Gracieus en elegant. Zonder grimas, zonder snot. Het gebeurt vaker dat mensen tijdens of na de yoga huilen of zich emotioneel voelen.…
Magische sjizzle Opgewekt rijd ik naar huis na het geven van een ashtangales. Het blijft me verbazen en boeien wat deze vorm van yoga met mij doet. De terugkerende vaste reeks van houdingen met bijbehorende soort ademhaling en focus intrigeert mij. Zoals wel vaker stuur ik Chantal een (nou ja één) appje na het geven…
Zachte ogen Dit weekend kreeg ik een bliksembezoek van een prachtig mooi mens. Ik zie haar sporadisch, maar altijd is het fijn en zelden verspillen we tijd aan oppervlakkigheden. Binnen vijf minuten heeft zij mij verteld hoe het gesteld is met de vorderingen van haar vallei-orgasmes en ik haar over de recente resultaten van mijn…
Uitkijken naar het uitkijkpunt. Ja hoor, ik ben er weer. Ik ben weer op dat punt in mijn leven, waar ik me al vaker bevond. Je zou het een hobbel kunnen noemen. Zo’n punt waar je over heen moet op weg naar een nieuw uitzicht. Toen ik een jaar of 10 geleden mijn klasgenootjes…
Comfortzone Zone van comfort. Ik ben een beetje een gewoontedier, dus ik hou er wel van. Van die zone. Ik vertoef er graag. Ik vermaak me er prima en verveel me er zelden. Toch schijnt het heel heilzaam te zijn. Grensverleggend. Bekrachtigend en broodnodig nu en dan. Om buiten je zorgvuldig afgebakende, welbekende en vertrouwde…
Oefening baart kunst. Ik zit op mijn schenen op de mat tegen het einde van de Ashtangales. Ik pak mijn beide ellebogen in mijn handen, plaats mijn onderarmen op de mat en verstrengel mijn vingers in elkaar. De pinken vouw ik naar binnen en mijn hoofd plaats ik in het kommetje dat zich heeft gevormd…
Er staat een man op de bus te wachten ‘Er staat een man op de bus te wachten.’ Zo luidt de eerste zin van mijn meest favoriete mop aller tijden. De enige mop die ik ooit vertel. Gelukkig is hij lekker kort, want ik ben een waardeloze moppentapper. Maar deze heb ik onder de knie.…
De taal van de liefde Oh, wat is het hier toch heerlijk. Ik was hier al vaker, maar nog nooit in dit seizoen. De paardenbloemen en madeliefjes kleuren het hoge gras. Onder een boom in de schaduw ligt een jongen op een gele zitzak. Hij lijkt te slapen met een serene glimlach op zijn gezicht.…