Jouw lichaam, jouw yoga.
We hebben laatst een geweldige workshop in Utrecht gevolgd die precies aansluit bij onze filosofie. Namelijk dat het er bij yoga volgens ons niet om draait hoe de poses er vanbuiten uit zien, maar hoe ze vanbinnen aanvoelen. De workshop had als titel: Jouw lichaam, jouw yoga (hoe toepasselijk) en was gebaseerd op de theorieën en bevindingen van Paul Grilley, grondlegger van de hedendaagse Yin Yoga. Hij kan als geen ander onderbouwen waarom het bij yoga zo belangrijk is om dicht bij je eigen lichaam te blijven en te stoppen met streven naar het perfect uitgelijnde poseplaatje zoals we die vaak zien op het internet of in de yogatijdschriften. Prachtig om naar te kijken, maar in het echte leven niet haalbaar (laat staan gezond) voor de meeste van ons. Want net zoals ieder mens anders is, is ook ieder lijf anders. En dan staan we in dit geval vooral even stil bij onze botstructuur.
Botstructuur
Want alhoewel we (bijna) allemaal dezelfde botstructuur hebben, is er een enorm verschil in hoe die botten eruit zien als je ze wat beter bekijkt. Sterker nog, in je eigen lichaam zijn er aanzienlijke verschillen in de botten aan je linkerkant en je rechterkant. We zijn geen machines en we zijn zeker niet perfect gespiegeld. De diepte van je heupkom, de hoek van je heupkop, de lengte van de uitsteeksels van je wervelschijven en de afstand daartussen, de vorm van je sleutelbeen, de kromming van je bekken, de verschillen zijn enorm en de lijst is eindeloos.
En dat is goed om te weten. Dat is nodig om te weten. Want dat verklaart een hoop. Het verklaart waarom de ene yogi zonder al te veel moeite in lotus zit, terwijl die pose voor anderen gewoon nooit zal gebeuren. En dan niet omdat ze niet hard genoeg hebben gewerkt aan het openen van de heupen, het rekken van de spieren, het stretchen van het bindweefsel, het mediteren, het loslaten of zelfs het forceren van het compenserende kniegewricht. Nee, simpelweg omdat het soms gewoon een kwestie is van bot op bot, ofwel compressie. Wanneer het ene bot een ander bot raakt, compressie, dan houdt het op. En dat is fijn om te weten. Want je bent geen mindere yogi, omdat je nooit in lotus zal zitten, of in een perfect wiel zal staan, of in een loodrechte kaars (sowieso geen goed plan, maar dat is voor een andere blog).
“Je bent juist een wijzere yogi als je de grenzen van je lichaam opzoekt, erkent en respecteert. Accepteer het, laat het los, maak van de pose jouw pose en geniet.”
Om compressie beeldend te maken zou je de linkerarm kunnen uitstrekken met je handpalm naar beneden. Pak dan met je rechterhand de bovenarm van je linkerarm aan de onderkant, net voor je ellenboog, stevig vast. Je duim aan de binnenzijde, je vingers aan de buitenzijde. Draai nu langzaam je linkerhand met je handpalm naar boven, door met je duim eerst omhoog en dan naar links te gaan. De rest van je arm houd je helemaal stil en je knijpt stevig met je rechterduim en je vingers in de linkerbovenarm.
Op het moment dat je voelt dat je bovenarm mee gaat draaien stop je direct met het roteren van je linkerhand en kijk nu eens waar je duim zit. Sommigen draaien hun handpalm zover door dat hun linkerduim schuin naar beneden wijst, bij anderen wijst de linkerduim schuin naar boven en de rest zit er ergens tussenin.
Dit kleine voorbeeld geeft aan hoe je botstructuur invloed heeft op jouw poses. De mate waarin je botten toestaan je hand te roteren heeft namelijk invloed op bijvoorbeeld het wel of niet je handen achter je rug in gebedshouding kunnen brengen bij Parsvottanasana. Maar ook bij een basishouding zoals Adho Mukha Svanasana (Neerwaarts Kijkende Hond) is de mate van rotatie van invloed op wat je ellebogen en dus zelfs je schoudergewrichten moeten doen om je handen plat neer te kunnen zetten.
Waar het allemaal op neer komt is goed luisteren naar je lichaam. Je beschikt over iets dat we lichaamswijsheid noemen en daar walsen we helaas in ons streven naar het perfecte plaatje te vaak overheen. Tip van de dag: niet meer doen.
