Stilstand en achteruitgang
Een graag geuite kreet door de ambitieuze bezige bijen onder ons. En ze zeggen het stellig. Alsof het waar is. Feit: Als je niet vooruitgaat, ga je automatisch achteruit. Ik heb daar zo mijn vraagtekens bij. Wat als je niet beter kunt? Wat als je niet beter wilt? Wat als je precies genoeg hebt? Wat nu als het helemaal goed is zoals het is?
Zo stond ik deze week te mijmeren op mijn yogamat in krijgerhouding. Die ongetwijfeld in de ogen van vele yogagrootheden nog voor enorme verbeteringen vatbaar was. Maar dat deerde me niet. Dit was mijn krijger, op mijn mat, met mijn lichaam. En ik kon misschien wel dieper, maar ik wilde niet. En mijn armen konden rechter, maar dat hoefden ze niet. Omdat het op dat moment helemaal goed was zoals het was.
We worden gestimuleerd, al vanaf jongs af aan om doelen te zetten, ons best te doen. Om hoog te mikken. Zo hoog mogelijk zelfs. En als je je doel hebt bereikt, dan zet je een nieuw doel. Hoger, groter, verder. Meer van alles. Want we willen het maximaal haalbare bereiken. Het onderste uit de kan. We geloven zo heilig in de maakbaarheid van het leven dat we onze kinderen wijsmaken dat ze alles kunnen worden, alles kunnen bereiken wat ze maar willen. Als ze er maar hard genoeg voor werken. Daar valt misschien wel wat voor te zeggen, maar helemaal realistisch is het niet en wellicht ook niet al te goed voor het geestelijk welzijn van een groot aantal van ons.
Ik kan voor mijn eigen kinderen nu al een aantal beroepen opnoemen die ik ze van harte zal afraden gebaseerd op hun eigen kunnen, karakter of fysieke gesteldheid. Nee, schatje, profvoetballer zit er voor jou niet in, maar padvinder is ook heel tof! En als ze het dan toch willen proberen, dan steun ik ze en moedig ik ze aan. Maar ik zal ze ook aanraden een plan B achter de hand te houden. We zijn niet allemaal hetzelfde en dat is juist een applaus waard.
En natuurlijk mogen jullie je vrij voelen me te bestoken met talloze voorbeelden van de uitzonderingen die de regel bevestigen. Van de onderdeurtjes die profbasketballer zijn geworden, van de wiskundige misfits die uitvinders werden en van de schoolverlaters die als schathemeltje rijke zakenvrouwen zijn geëindigd. Mooi! Ik hou ervan. En begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, want ik heb helemaal niets met ‘een dubbeltje zal nooit een kwartje worden’ of meer hedendaags ‘10 cent nooit een halve euro.’ Ik weet alleen niet zeker of je maatschappelijk gewaardeerde doelen wilt behalen enkel en alleen omdat het zou kunnen en daarom ook zou moeten.
Mijn oma, wiens wijsheden ik nu pas op waarde ben gaan schatten, zei elke zondag als we op de koffie gingen ongeveer drie dingen. Allereerst ‘Hier heb je nog een koekje, want op 1 been kun je niet lopen.’ Halverwege de koffie kwam altijd wel ergens, ook als daar geen enkele aanleiding voor was: ‘Als je een gulden hebt, kun je beter maar een halve uitgeven’. En op het eind als we dan toch om dat derde koekje zeurden: ‘Overal waar Te voor staat is niet goed, behalve Tevreden.’ ‘En Tequila, oma.’
En je mag me suf noemen, maar shit, ze had wel gelijk toch. Als het goed is, is het goed. Als het niet goed is, en je kan het veranderen, doe dat dan. Omdat jij het wil en kan, niet omdat het hoort en zou moeten. En als je dan op je doel afgaat, zet dan je oogkleppen af en geniet vooral van de reis ernaar toe.
Maar als het wel goed is en je bent tevreden, laat het dan ook goed zijn.
En dan mag je wat mij betreft stilstaan. Om te genieten van wat is en dankbaar te zijn voor wat je hebt. Stilstaan zonder ook maar een stap terug te doen.
Dus als je de volgende keer op je mat staat, gun ik je de vrijheid te streven naar wat jij wilt. Wat goed genoeg is voor jou. Niet voor al die anderen in de zaal, niet voor je docent. Voor jou. Zodat je met diepe tevredenheid in Kindhouding kan liggen, terwijl de rest in Neerwaartskijkende Hond staat. Of dat je je uit de naad mag werken om na 23 keer plat op je gezicht eindelijk weg te vliegen in Kraaihouding. Jouw leven, jouw doelen, jouw reis.
Namasté.
Chantal
Welk doel wat eigenlijk niet van jou is zou jij willen laten varen?
